<< Rany Hajime zagoiły się już, więc chłopak powrócił do swojego starego "stylu". Znowu był milutki w szkole, grał ten swój uśmiech i żył w swoim świecie, jakby nic innego nie miało prawa istnieć. Jedyne, co się zmieniło, to przynależność do gangu. Zmusiliśmy go do tego. Gdyby został sam, skończyłby jak jego ojciec.
Martwiła mnie jednak sytuacja z Samotnym i odradzającymi się Czarnymi Życiami. Aż pewnego dnia nadeszła wiadomość o samobójstwie Samotnego.
- To prawda? Nie wierzę! - westchnęła Wolf.
- Pewnie to tylko plotki - Cristal szukała coś w komputerze.
- Co sprawdzasz?
- Ostatnio w mediach głośno o zwykłych kradzieżach i innych drobnych przestępstwach.
- Jak zwykle w tym czasie...
Przez drzwi wszedł Hajime. Był cały we krwi. W ręce trzymał nóż.
- Zabiłem, zabiłem - śmiał się, nucąc ciągle te słowa.>>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz