<< Wyciągałam powoli odłamki szkła z ręki. Z ran kapała krew, lecz nie obchodziło mnie to zbytnio. Hajime spoglądał przez okno od dłuższego czasu. Zastanawiałam się, czy jest na mnie wściekły.
- Ał - zagryzłam zęby wyjmując największy odłamek.
Hajime skierował wzrok w moją stronę.
- Powinienem mieć w szawce bandaże. Zaraz przyniosę - wyszedł na chwilę. - Proszę - powiedział podając mi apteczkę.
- Dziękuję.
- To ja muszę podziękować.
- Za co? - zacisnęłam opatrunek.
- Za to, że zabiłaś mojego ojca. Odkąd skończyłem 11 lat, polowałem na niego. A ty tak łatwo...
- Jednak jesteś na mnie zły.
Chłopak tylko się uśmiechnął.>>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz